Dear Rodovidians, please, help us cover the costs of Rodovid.org web hosting until the end of 2025.

86.6% Complete

— Join the discussion — The fundraising round — The Rodovid Foundation —

Henryk Dembiński b. 16 gennaio 1791 d. 13 giugno 1864

Da Rodovid IT.

Persona:618753

Vai a: navigazione, ricerca

Albero completo
Discendenti (Inventario)

Clan (casata) alla nascita	Dembińscy
Sesso	Maschile
Nome completo alla nascita	Henryk Dembiński
Genitori ♂ Ігнацій Дембінський [Дембінські] b. 1753 d. 1799 ♀ Маріанна Мошинська (Дембінська Гербу Нечуя) [Мошинські] d. 1829
Wiki-page	wikipedia:pl:Henryk_Dembiński

Eventi

16 gennaio 1791 Nascita: Strzałków

13 giugno 1864 Morte: Paryż

Note

Henryk Dembiński, herbu Nieczuja (ur. 16 stycznia 1791 w Strzałkowie koło Stopnicy – zm. 13 czerwca 1864 w Paryżu) – polski generał, a także podróżnik i inżynier. Syn Ignacego Dembińskiego – posła na Sejm Czteroletni i Marianny z Moszyńskich Dembińskiej – córki hrabiów Moszyńskich, grand-metrów saskiego dworu.

Posłany do wojskowej szkoły inżynierskiej w Wiedniu. W 1809 nie przyjął stopnia oficerskiego w armii austryjackiej i zaciągnął się jako szeregowiec do armii Księstwa Warszawskiego. W 1812 awansowany na porucznika, a potem w trakcie bitwy pod Smoleńskiem na stopień kapitana. Był posłem na Sejm Królestwa Polskiego w roku 1825. Brał udział w powstaniu listopadowym, gdzie wyróżnił się zwłaszcza w wyprawie na Litwę. W sierpniu 1831 został mianowany generałem dywizji i przez krótki czas pełnił funkcję wodza naczelnego. Gubernator wojskowy Warszawy od 9 sierpnia do 12 sierpnia 1831. Brał także udział w bitwach pod Dębem Wielkim i Ostrołęką. Po zakończeniu powstania wyemigrował do Francji, gdzie był związany z obozem A. J. Czartoryskiego. Członek władz Związku Jedności Narodowej. W powstaniu węgierskim w 1849 roku dowodził węgierską Armią Północną. Następnie powołany na stanowisko szefa sztabu naczelnego i wodza naczelnego armii węgierskiej. Ponieważ jego kandydatura wzbudzała zazdrość wśród niektórych węgierskich przywódców (szczególnie Artúra Görgeya), z funkcji tej zrezygnował po niepowodzeniu pod Kápolną. Po kolejnej klęsce armii węgierskiej pod Temeszwarem i rezygnacji Lajosa Kossutha wyjechał do Turcji.

Pochowany na cmentarzu w Montmorency.